Vormgeving en locatie

Het appartementsgebouw speelt een essentiële rol in deze film, zowel fysiek als symbolisch. Fysiek vormt het gebouw de setting voor de belangrijkste interacties tussen de personages. De gang waar Roya geduldig wacht en het appartement van Nassim’s broer worden de plaatsen waar hun confrontatie en gesprek plaatsvinden. Deze afgesloten ruimte benadrukt de spanning en het gevoel van claustrofobie in Roya’s situatie, waarbij de fysieke scheiding tussen haar en Nassim’s broer de emotionele en ideologische afstand tussen hen weerspiegelt.

Symbolisch gezien staat het appartementsgebouw voor de grenzen en barrières die Roya moet overwinnen. Het gebouw, met zijn afgesloten ruimtes, vertegenwoordigt de sociale en politieke muren die haar belemmeren. Roya’s geduldige wachten in de gang en de dichte muren van het appartement benadrukken haar isolement en de obstakels die ze tegenkomt in haar zoektocht naar hulp. Tegelijkertijd weerspiegelt de interne ruimte van het appartement de innerlijke toestand van Nassim’s broer, zijn persoonlijke barrières en zijn afwijzende houding.

Het appartementsgebouw belichaamt als het ware de thema’s van ‘grenzen en beperkingen’, zowel letterlijk als figuurlijk. Het accentueert de spanning tussen Roya’s hoopvolle idealisme en Nassim’s broer’s verbittering, en speelt een sleutelrol in het verbeelden van de innerlijke en uiterlijke conflicten die centraal staan in de film.

De visuele stijl van Die middag draagt sterk bij aan de emotionele impact en het algemene gevoel van de film. Het is geen film die het moet hebben van de special effects en originele cameravoering. Integendeel, de setdressing is minimalistisch en functioneel, met als doel de sobere levensomstandigheden van de personages te benadrukken. Het appartement en de gang zijn zonder sober ingericht, met weinig decoratieve elementen. Deze eenvoud helpt de focus te leggen op de interacties tussen de personages en de emotionele lading van de scènes, zonder afleiding van luxe of overbodige details.

De film maakt gebruik van een ingetogen kleurenschema, vaak met koele, gedempte tinten die een melancholische en sombere sfeer creëren. De belichting is meestal zacht en indirect. Je zou kunnen stellen dat dit een gevoel van introspectie en onderdrukte emotie toevoegt aan het verhaal. Dit ondersteunt de thematiek van isolatie en de innerlijke strijd van de personages.

De cameravoering is functioneel. De manier waarop de ruimtes worden gefilmd draagt bij aan de emotionele impact. Close-ups en statische shots accentueren de persoonlijke en emotionele afstand tussen de personages. Lange takes en beperkte camerabewegingen creëren een gevoel van stilstand en benadrukken de tijd en het wachten dat Roya ervaart.

De vormgeving van de fysieke ruimtes speelt een belangrijke rol in het visualiseren van de emotionele en fysieke barrières tussen de personages. De gang waar Roya wacht, bijvoorbeeld, is smal en afgesloten, wat haar isolement en de obstakels benadrukt die ze tegenkomt. Het appartement zelf is donker, rommelig en precies nog in 'verhuismodus'. Het beperkte perspectief van de camera versterkt de beklemming en de spanning in de scènes.

De geluidseffecten worden in deze film subtiel gebruikt om de sfeer en spanning te verhogen. Het constante achtergrondgeluid van de stad, zoals verkeer en voetstappen, creëert een gevoel van realiteit en drukte die contrasteert met de intieme, opgesloten ruimte van de gang. Het geluid van de deur die wordt geopend of gesloten, evenals het gekraak van het gebouw, draagt bij aan het gevoel van afgeslotenheid en de beperkte ruimte waarin de personages zich bevinden.

De soundtrack is minimaal en onopvallend, wat helpt om de nadruk te leggen op de dialogen en de intensiteit van de interacties tussen de personages. De muziek wordt gebruikt om bepaalde emotionele momenten te accentueren, zoals Roya’s frustratie of Nassim’s broer’s innerlijke conflict.