Het belang van taal

De film speelt voortdurend met taal. En meer bepaald met de taalbarrière die er is tussen Roya en Nassim’s broer. Roya spreekt voornamelijk Farsi, met af en toe wat Engels, terwijl Nassim’s broer ook Farsi spreekt, maar dan met een andere toon en houding. De manier waarop taal wordt gebruikt – soms formeel, soms geladen met cynisme – beïnvloedt hun interactie en verduidelijkt de moeilijkheden bij het vinden van gemeenschappelijk begrip. Roya’s situatie als ‘nieuwe’ vluchteling en haar pogingen om hulp te krijgen worden bovendien bemoeilijkt door die uitdagingen van taal en communicatie, wat de universele strijd van vluchtelingen en mensen in marginale situaties benadrukt.

Hoe wordt de moeilijkheid van het verwoorden van persoonlijke ervaringen en emoties zichtbaar in de gesprekken tussen Roya en Nassim’s broer?

In hoeverre helpt of hindert de gemeenschappelijke taal (Farsi) in hun interactie, gezien de emotionele afstand en culturele verschillen?

Denk je dat een (goede) kennis van de taal van het land waar je naartoe vlucht een belangrijke factor is op een succesvolle migratie? Zou je zelf bereid zijn een andere taal te leren in zo’n situatie?

Taal in de film is ook een uitdrukking van een zekere culturele identiteit en persoonlijke geschiedenis. Roya’s manier van spreken en haar gebruik van bepaalde woorden en zinnen vertellen ons toch wel iets meer over haar achtergrond en haar hoopvolle benadering van de situatie. In contrast kunnen we dan kijken naar Nassim’s broer, wiens taalgebruik zijn verbittering en afstandelijkheid weerspiegelen. In zijn taalgebruik weerklinkt de frustratie van zijn persoonlijke strijd en wantrouwen. Roya’s moeite om zich uit te drukken en om begrepen te worden in een nieuwe, vaak vijandige omgeving zou bovendien ook symbool kunnen staan voor het verlies van controle en identiteit dat veel vluchtelingen ervaren. De film onderzoekt hoe taal niet alleen een middel tot communicatie is, maar ook een manier om je zelfbeeld en je plaats in de wereld te bevestigen.

Wat vertelt de toon en de keuze van woorden in hun gesprekken over hun emoties en persoonlijke achtergrond? Wat vertelt de taal van de personages ons over de centrale thema’s van de film, zoals isolatie en verlangen naar hulp?

Nafiss Nia, de regisseur van de film, schrijft zelf ook poëzie. En daar speelt ze in haar scenario ook mee. De personages spreken de woorden soms uit alsof ze een gedicht voordragen. Of een poëtische mijmering die eerder filosofisch aanvoelt, zoals op het moment waarop Roya vertelt dat 'desalniettemin' haar favoriete Nederlandse woord is. "Zo'n lang woord met zo'n kleine betekenis" legt ze glimlachend uit. Het woord 'dood' daarentegen is een klein woord met een heel grote betekenis.

Zijn er nog poëtische momenten die jou zijn opgevallen tijdens de film? Ervaar jij zelf ook zo’n kleine momenten van verwondering als je een nieuwe taal leert?

Naast gesproken taal speelt ook non-verbale communicatie een rol in het overbrengen van de onderliggende spanningen en emoties. De lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen van de personages voegen een extra laag van betekenis toe aan hun verbale interacties. 

Welke waren voor jou het meest opvallend tijdens deze film?

Op welke manieren draagt non-verbale communicatie bij aan het overbrengen van de onderliggende emoties en spanningen die niet volledig door woorden worden uitgedrukt?

Hoe helpt de visuele presentatie van de personages en hun interacties in het versterken van de boodschap en thematiek van de film?