Damascus, Syrië

Damascus is de hoofdstad van Syrië.

Damascus ligt ongeveer 80 km van de Middellandse Zee op een plateau met een hoogte van 680 meter in een vruchtbaar gebied dat de Ghouta genoemd wordt.

Door de stad stroomt het riviertje de Barada die ten westen van de stad ontspringt in de Anti-Libanon. In zuidoostelijke richting van Damascus strekt zich de Grote Arabische Woestijn uit. De stad ligt 31 km ten oosten van de Libanese grens, 60 km ten noordoosten van de in 1967 door Israël bezette Golanhoogten en ongeveer 90 km ten noorden van de grens met Jordanië.

Damascus heeft een droog klimaat door de regenschaduw van de Anti-Libanon. De zomers zijn droog met nauwelijks neerslag. De winters zijn mild met relatief veel neerslag en soms sneeuwval.

Er wonen 1,8 miljoen mensen in de stad, daarmee is het de op één na grootste stad van Syrië na Aleppo.

De bevolking van Damascus is vooral in de tweede helft van de twintigste eeuw sterk gegroeid door de trek van het Syrische platteland naar de stad. Had de stad in 1943 nog 286.000 inwoners, in 1960 waren dat er al een half miljoen. Omstreeks 2010 had de stad ongeveer 1,8 miljoen inwoners. In de agglomeratie leven 2,8 miljoen mensen.

De meerderheid van de bevolking van Damascus bestaat uit Arabieren. De op één na grootste bevolkingsgroep zijn de Koerden, maar hun precieze aantal is niet bekend omdat het voornamelijk om vluchtelingen uit Turkije en Irak gaat. Voorts vormen de Armeniërs, Assyriërs, Arameeërs en Palestijnse vluchtelingen aanzienlijke minderheden.

Arabisch is de officiële taal en het Syrisch-Arabisch is de meest gesproken variant. Koerdisch wordt veel gesproken in de Koerdische gebieden van Syrië. Veel (hoger) opgeleide Syriërs spreken ook Frans of Engels. Onder de Armenen en Turkomannen wordt ook Armeens gesproken, een Turks dialect.

Voor de opkomst van het Arabisch was Aramees de lingua franca van de regio en deze taal wordt nog steeds gesproken door Arameeërs voornamelijk in het noorden van het land. Het Syrisch-Aramees wordt nog steeds gebruikt in de liturgie van enkele kerken. Bijzonder is ook dat het westers neo-Aramees nog steeds wordt gesproken in het dorpje Ma'loula en enkele buurdorpjes.

De meerderheid van de bevolking van Damascus bestaat uit soennitische moslims. Ongeveer 10% is christelijk, terwijl er ook nog altijd een kleine joodse gemeenschap woont.

Soennitische moslims volgen de traditie die gebaseerd is op het leven van de laatste profeet van de islam, Mohammed. De Hadith, een verzameling overleveringen van het spreken en handelen van Mohammed, heeft naast het heilige boek van de moslims, de Koran, groot gezag voor soennieten.

Bezienswaardigheden zijn onder meer:

- De Citadel van Damascus

- Nationaal Museum van Damascus

- De talloze fonteinen in de stad

- De vele gebouwen met Ottomaanse architectuur

- De vele tombes/begraafplaatsen van belangrijke figuren uit de islam en het christendom (bijvoorbeeld: Johannes de doper, imam Hoessein).

In maart 2011 begon de Syrische bevolking te protesteren tegen het strenge bewind van president Assad. De demonstratie was onderdeel van de zogenaamde "Arabische Lente". Het leger trad hard op tegen deze protesten en er vielen duizenden doden.

In juni 2014 deed zich in de oorlog een verandering voor: het werd tevens een onderdeel van het streven van de militanten van de Islamitische Staat (IS) naar een eigen kalifaat.

De term "burgeroorlog" is discutabel, omdat alle aangrenzende landen én alle grootmachten partij in de oorlog zijn.

Twaalf jaar oorlog in Syrië heeft de grootste vluchtelingencrisis van deze tijd veroorzaakt. Meer dan 15 miljoen mensen zijn op de vlucht voor het aanhoudende geweld. Voor veel Syrische mensen betekent dit een decennium van onvoorstelbaar leed. 90% van de Syriërs leeft in armoede. Daarnaast heerst er ook honger en verspreiden verschillende ziektes zoals cholera zich razendsnel. Het zorgsysteem is helemaal ingestort. 

Volgens verschillende organisaties worden in Syrië regelmatig mensenrechten geschonden. De noodtoestand, die tot april 2011 van kracht was, gaf de politie en de geheime diensten de macht om mensen op te pakken en zonder vorm van proces op te sluiten. Amnesty International heeft gerapporteerd dat in zowel de gevangenissen van de rebellen als de regering wordt gemarteld.