How to blow up a pipeline: beeld
Tehillah De Castro is DOP (director of photography) van de film. Ze staat bekend om haar gebruik van warme, levendige, romantische en natuurlijke beelden. Dit is natuurlijk enorm contrasterend met het verhaal, namelijk een grote ontploffing van een oliepijpleiding.
Waarom denken jullie dat de regisseur alsnog voor deze stijl van film heeft gekozen?
De film doet door het decor, de ontploffingen en de vele close-ups van handelingen denken aan een western. Het beeld is warm, nostalgisch en levensecht door het gebruik van de 16mm film. Er is een goede balans tussen dynamische en statische beelden. De grote meerderheid van de film is gedraaid op steadicam of op statief. Slechts een handvol scènes zijn handheld gefilmd. Dat klinkt misschien raar, want eigenlijk zou je denken dat het omgekeerd is! Maar door het geweldige werk van de DOP, die altijd de juiste beweging en techniek toepast, wordt de kijker helemaal meegenomen in de film. De frequent terugkomende statische beelden geven ons meer de vibe van een thriller dan van een actiefilm. De landschappen komen ook vaak in beeld en we zien vaak grote en wijde establishing shots terugkomen.
De regisseur en DOP hebben gekozen voor 16mm film, een analoog alternatief. Ze waren van mening dat dit mooiere beelden zou opleveren in de condities waarin de film is opgenomen. Ook lijkt dit beeld natuurlijker en warmer, wat mooi overeenkomt met de locaties waar er is gefilmd.
Een groot deel van de film is in hard daglicht gefilmd. Dit wil zeggen dat het bijvoorbeeld in het licht van de middagzon, of een directe flitser is gefilmd. Natuurlijk is dit niet te controleren, zeker niet in de woestijn. Hier heeft de productie dus rekening mee moeten houden.
Op welke manier valt dit probleem op te lossen?
Het hoogtepunt in de film is natuurlijk het moment waarop de pijpleiding wordt opgeblazen. Wist je dat dit in de film ook écht gebeurt? Er werd geen gebruik gemaakt van special effects of cgi (computer generator imagery) in deze scène.
De regisseur vertelt dat de explosies die we in het merendeel van de films zien vaak té gemaakt zijn, té artificieel. Hij koos ervoor om het zo realistisch mogelijk te houden. Dit door een constructie van karton en hout effectief op te blazen!
De kleuren in de film zijn niet aan het toeval overgelaten. Kleuren kunnen symbolisch een bepaald beeld weergeven over een persoon, object of plaats. In films wordt altijd veel aandacht besteed aan de kledij en make-up van personages, juist om die reden. Bij de personages uit 'How to blow up a pipeline' is dit heel duidelijk bij Dwayne en Michael. Zij hechten veel belang aan hun thuisland en daarom zien we hen vaak gekleed in het beige, groen of aardetinten. Theo en Alisha hebben een goede band en krijgen daarom ook kleuren die bij elkaar passen. Volgens de productie kregen ze ook kledij die op een bepaalde manier hun persoonlijkheid onthult. Dit zijn trouwens allemaal verschillende vormen van storytelling. Op een subtiele manier vertellen al die kleine details ons meer over het verhaal achter de film en onthullen ze een onderliggende boodschap.
Daarnaast zijn ook de kleuren in de setting en decors belangrijk. Er is verder enorm veel tijd gestoken in het inkleuren van de film. Dat zien we vooral goed in de establishing shots. Kijk maar eens naar de kleuren van de lucht of het zand in de woestijn. Ook in close-ups, zoals die van het rode vat waar de explosieven in steken, of de shots waarbij we de verschillende stappen zien bij het mengen van de ingrediënten. De kleiren zijn hier steeds opvallend. Een prachtig staaltje color grading!
Wat vinden jullie van het beeld van de film? Zijn jullie fan van de look, de acteurs, het verhaal? En waarom wel/niet?
Kunnen jullie de schuingedrukte en onderlijnde woorden in de tekst eens uitleggen?
Zouden jullie bepaalde dingen omtrent productie, beeld of audio anders hebben aangepakt?
Wat missen jullie nog in de film? Zijn er dingen die ontbreken of die jullie willen toevoegen?