WERKLOOSHEID, BURN-OUT, LIEFDE...

Terwijl Samba en Wilson zo hun best doen om aan werk te geraken heeft Alice zich overwerkt. Ze is een rijke, blanke vrouw die werkt in de hoge rangen van een bedrijf. Het kantoor waarin zij vergadert torent uit boven Parijs. Het soort van kantoorgebouw waarvan Samab en Wilson de ramen wassen.

Het is niet toevallig dat de regisseurs van SAMBA iemand met een burn-out laten optreden in hun film. Voor dit verhaal kon het contrast tussen Alice en Samba niet groter zijn. Een Westerlinge die alles heeft om succesvol te zijn, naast een immigrant die voortdurend tegen gesloten deuren aanbotst. 

Volgens dit artikel staat één op de tien Belgen op de rand van een burn-out. "Werknemers moeten vaak harder, sneller en langer werken." 

Heb jij soms het gevoel dat je "uitgeblust" bent? Dat je geen energie voelt om wat dan ook te doen? Ken jij mensen met een burn-out of mensen die er een gehad hebben? Lijken ze op Alice, de vrouw met een burn-out in SAMBA? 

Dit opiniestuk in De Morgen stelt dat de mensen opnieuw moeten beseffen dat ze "werken om te leven" en niet "leven om te werken". Wat is jouw mening?  

Hoe zouden Samba of Wilson hierover denken volgens jou? 

Hoe ver Samba en Alice ook uit elkaar staan, toch maken ze een diepe indruk op elkaar. Waarom zou Alice zich aangetrokken voelen tot Samba? Vindt ze hem zielig en heeft ze medelijden met hem? Of is het zijn optimisme dat haar aantrekt? En andersom? Wat ziet Samba volgens jou in Alice?

Toledano en Nakache houden ervan om in hun films twee mensen uit twee verschillende werelden samen te plaatsen en te zien hoe ze op elkaar reageren. In een film is dat natuurlijk mogelijk, maar het is nog maar de vraag of dat ook echt realistisch is.

In dit artikel gaat een journalist van de Nederlandse krant NRC Handelsblad op bezoek in een wijk in Nederland waar er arme mensen vlak naast rijke mensen wonen. "De twee buurten zijn vreemden voor elkaar," stelt de journalist. Arm en rijk ontmoeten elkaar niet, is de conclusie van het rapport "Verschil in Nederland". Ook in andere Europese landen, zoals België en Frankrijk, is dat het geval. 

Wat denk jij ervan: is SAMBA voor jou een realistisch verhaal of niet? Kan het wel dat twee mensen als Alice en Samba elkaar vinden én leuk vinden? Een vrouw met een hoge positie in een groot bedrijf, samen met een man die ramen wast en asfalt giet. Wat is jouw mening? 

In de film verandert Samba meerdere keren van identiteit. Wilson neemt hem zelfs mee naar iemand die valse identiteitsdocumenten verkoopt. Aan het einde van de film zal Samba niet langer Samba heten, maar wel Jonas Karanoto, naar zijn vriend die in de Seine verdronken is. Samba zegt tegen Alice dat hij schrik heeft dat hij zal vergeten wie hij zelf is. 

Maar Wilson is de grootste leugenaar van al als het over identiteit gaat. Hij komt helemaal niet uit Brazilië, maar hij heeft gemerkt dat Europese meisjes sneller op Zuid-Amerikanen vallen dan op Noord-Afrikanen. Hoe denken de meisjes in jouw klas erover? 

Kan je je een leven inbeelden waarin je voortdurend moet liegen over wie je bent en waar je vandaan komt? Dat je zelfs over je voornaam niet de waarheid mag zeggen? Hoe zou dat voelen volgens jou? 

"Het is de taak van de cinema om een situatie te tonen in de werkelijkheid," zegt regisseur Toledano in het interview hierboven. Wat vind jij van films, zoals SAMBA, die hun best doen om een sociaal probleem aan te kaarten? Ben je het eens met Toledano dat "cinema de werkelijkheid moet tonen" of geniet jijzelf meer van films vol fantasie en werelden die helemaal anders zijn dan de onze? Waarom (niet)?