MOESTEN ZE DAT NU ECHT VERFILMEN?
UTØYA 22. JULI ging in première op het filmfestival van Berlijn. Aan het einde van de film was er applaus en boegeroep. Een journalist vroeg zich af: "Waarom moeten we zoveel leed ondergaan tijdens het kijken van een film?" De regisseur en de actrice hadden een uitstekend antwoord op die vraag.
TE VROEG?
Na de wereldpremière van UTØYA - 22 JULI op het filmfestival van Berlijn kreeg de film na een geladen stilte een staande ovatie. Sommige mensen hadden de cinemazaal huilend verlaten. Daarna brak de discussie los. Velen vonden het te vroeg om deze film te maken. Bepaalde journalisten vonden dat ze als kijker te veel te lijden kregen. En nog anderen vonden dat deze film net erg belangrijk was.
Wat is jouw mening? Vind je de film te schokkend?
Sommige mensen vinden dat het verhaal van Utøya te gruwelijk is om te verfilmen. Dit artikel gaat dieper in op het ethische aspect van films maken over gebeurtenissen die zo gruwelijk zijn dat je ze eigenlijk niet verteld kan krijgen. (De man op de foto is regisseur Erik Poppe.)
In het interview hierboven zegt regisseur Poppe: "Als we zo’n onderwerp in de cinema serieus willen nemen, moeten kijkers zo veel mogelijk lijden. Ook zegt hij dat hij het prima vindt dat mensen weggaan uit de zaal, omdat hij weet dat de film pijn doet. Tijdens de première van de film in Berlijn waren er zelfs psychologen aanwezig om de kijkers op te vangen.
"Sommige mensen winden zich meer op over geweld in de bioscoop dan over geweld in de werkelijkheid. Want denk aan onze kinderen!"
Dit is een quote uit het artikel hierboven. Mee eens of niet?
Waarom is het zo pijnlijk om naar UTØYA - 22 JULI te kijken wanneer we toch best veel schietpartijen te zien krijgen op de televisie en op sociale media? Wat maakt het verschil?
VERHAAL
De regisseur van UTØYA - 22 JULI had natuurlijk ook een documentaire kunnen maken. Hij had de overlevende slachtoffers van de aanslag kunnen meenemen naar het eiland en hen ter plekke kunnen laten vertellen wat ze zeven jaar geleden meegemaakt hebben. Maar hij heeft ervoor gekozen een fictiefilm te maken, met een verhaallijn erin, gebaseerd op waargebeurde feiten. Waarom zou hij dat gedaan hebben?
In dit interview legt Erik Poppe, de regisseur, zelf uit waarom hij deze film heeft willen maken. Hij zegt dat hij de emoties van de jongeren voelbaar wilde maken voor het publiek. Bepaal het voor jezelf: is hij daarin geslaagd?
Paul Greengrass is een bekende Hollywoodregisseur. Ook hij heeft een film over de aanslag op Utøya gemaakt. 22 July heet die film en hij is te bekijken op Netflix. Vind je het oké dat een winstgevend entertainmentbedrijf als Netflix een film uitbrengt over deze aanslag? Binnenkort wordt er ook een televisiereeks uitgebracht en een Zweedse documentaire over de gebeurtenissen op het eiland.
Horrorfilms kijk je voor je plezier op vrijdagavond. Schietspelletjes speel je ook voor je plezier. Heb je plezier beleefd aan UTØYA - 22 JULI? Waarom (niet)?
WAT IS HET NUT VAN FILMS?
Waarom kijk jij eigenlijk films? Om geamuseerd, geïnformeerd, geschokt... te worden? Vind je dat je met school films moet kijken die je anders niet zelf zou kijken? Waarom denk je er zo over?