Maite Alberdi

Maité Alberdi werd geboren te Santiago in Chili op 29 maart 1983. Ze behaalde haar diplomas voor Esthetiek en Sociale Communicatie aan het Pontificial Catholic University of Chile. Na haar studies maakte ze verschillende documentaires. Ze brak internationaal pas echt door als filmmaker met haar film La Once in 2014 over een groep oudere vriendinen van haar grootmoeder Teresa. Iets later keerde ze terug naar haar universiteit om er aan te treden als directeur van de Audiovisuele Opleiding. Ze is de oprichter van haar eigen productiehuis Micromundo Producciones en is sinds juni 2018 lid van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences of met andere woorden, de Oscars. Haar laatste film The Mole Agent ging in premiere op één van de grootste film festivals ter wereld, Sundance, en werd niet alleen genomineerd voor een Oscar maar ook een Goya Award en een Independant Spirit Award. Maar ze is meer dan alleen filmmaker. Zo heeft ze gewerkt als redacteur, geluidstechnicus, uitvoerend producent en regisseur van fotografie in verschillende Chileense films en documentaires.

Maité heeft er ongeveer 5 jaar over gedaan om deze film tot een goed eind te brengen. Het begon allemaal met een wens om een documentaire te maken gëinspireerd door de Film Noir en dus ging ze als assistent van Romelu Aitken werken. Na verschillende openstaande zaken te hebben onderzocht stuitte ze op de zaak van het rusthuis. Ze was nog steeds overtuigd om verder te gaan met haar plan tot de oudere man die normaal gezien met Romelu werkt als mol plots moest geopereerd worden aan zijn heup. Dus moesten ze op zoek naar een nieuwe mol en botste ze op Sergio. Op dat moment wisten ze echter nog niet wat voor een impact Sergio op het eindresultaat zou hebben. Om het rusthuis binnen te geraken met een camera ploeg kon Maité gelukkig rekenen op haar bekendheid als documentaire maker die al 2 films over ouderdom en rusthuizen gemaakt had. Onder het mom van een documentaire te maken in de vorm van het leven zoals het is, begon de camera ploeg alvast te filmen een week voor Sergio op het toneel verscheen. Daarna kon de filmploeg hem dan volgen als zogezegde nieuwkomer en hoe hij zich aanpast aan zijn nieuwe omgeving. Maar tijdens het film begon Sergio zich steeds meer en meer bezig te houden met zijn eigen missie en minder met die van Maité en het detective bureau. Zodoende deed hij ieders ogen open gaan voor wat er echt gaande was en werd de film wat hij uiteindelijk geworden is. Zo zie je maar dat toeval ook vaak een rol kan spelen in het maken van film.