KRITIEK
Er is best wel wat kritiek gekomen op THE EAGLE HUNTRESS en op de regisseur. Sommige journalisten geloven zelfs niet dat deze documentaire echt is. Ze vermoeden dat er veel in scène gezet is, zoals bij een fictiefilm. Hier vind je er meer over.
ECHTE DOCUMENTAIRE?
Kritische journalisten hebben zich vragen gesteld bij de echtheid van THE EAGLE HUNTRESS. Ze vermoeden dat de regisseur bepaalde handelingen in scène heeft gezet. Deze BBC-journalist noemt de film een "sprookjesdocumentaire", die soms meer als fictie aanvoelt dan als documentaire. Een van de scènes waar journalisten zich vragen bij stellen is wanneer de grootvader zijn zege geeft aan Aisholpan. Ze vinden dat het lijkt alsof ze aan het acteren zijn.
Een ander punt van kritiek op de film is dat Aisholpan eigenlijk niet het eerste meisje is dat jaagt met een arend. Makpal Abdrazakova bijvoorbeeld ging Aisholpan enkele jaren voor als vrouwelijke arendjager. Bovendien zouden de Mongoolse mannen helemaal niet zo anti-vrouwen zijn als ze lijken in THE EAGLE HUNTRESS. De meeste mannen in Mongolië zijn het er volgens experte Adrienne Mayor mee eens dat vrouwen jagen met arenden. Vrouwen en mannen zijn op vele vlakken in de Kazachse cultuur gelijk aan elkaar. Voor THE EAGLE HUNTRESS moest de regisseur lang op zoek naar mannen die ertegen waren dat Aisholpan zou deelnemen aan de wedstrijd. Hierboven zie je foto's van Makpal Abdrazakova en andere vrouwelijke arendjagers.
Contract van één dollar
Een derde punt van kritiek op Otto Bell, de regisseur, is dat hij de familie van Aisholpan een contract liet ondertekenen van welgeteld één Amerikaanse dollar. In ruil voor dat bedrag mocht hij hun verhaal verfilmen. Het contract was in het Engels opgesteld, een taal die de ouders van Aisholpan niet kunnen. Tseren Enebish is een gids in Mongolië, en zij ging op bezoek bij de ouders van Aisholpan. Daar zag ze het contract, waarin alle rechten van Otto Bell beschreven stonden, maar geen rechten van Aisholpan en haar familie. Tseren zegt dat Otto Bell goed weet hoe je een contract moet opstellen, omdat hij jarenlange ervaring had als filmmaker in een van de grootste reclamebedrijven van New York. Ze vindt dat hij de familie van Aisholpan heeft uitgebuit. Later werd bekendgemaakt dat er na het succes van de film een fonds werd opgericht waarmee Aisholpan kan voortstuderen.