De Bewoners

Sonia is de moeder van de client die het detective bureau in dienst nam om eventuele wantoestanden aan het licht te brengen. Het duurt echter wel even voor Sergio haar kan vinden en ook daarna blijkt ze moeilijk te benaderen. Niet iedereen is duidelijk zo gecharmeerd door Sergio die zijn doelwit van op afstand zal moeten bestuderen. Na zijn tijd in het rusthuis kan Sergio echter alleen maar concluderen dat Sonia het goed treft. De verzorgers blijken allemaal goede mensen te zijn en ook het mysterie van de verloren voorwerpen vindt zijn oorsprong bij één van de bewoners en niet het personeel. Wat Sergio ook kan concluderen is dat de dochter van Sonia haar moeder wat vaker moet bezoeken in plaats van een detective in te schakelen. Daarbij ondervindt hij dat zowat alle bewoners amper bezocht worden door hun familie en dat dit in principe de grote misdaad is dat er zich voordoet. Wanneer zijn jullie laatst nog op bezoek geweest bij jullie grootouders?

Berta is één van de eerste bewoners die de toenadering zoekt tot Sergio. Al gauw wordt ze op hem verliefd en wenst ze een relatie met hem aan te gaan. Romances in het rusthuis komt zeker wel vaker voor. De vraag die hierbij wel eens vaker gesteld wordt is of de verzorgers hierbij moeten tussenkomen. Gelukkig is dat meestal niet nodig. Enkel in het geval van dementia, waarbij dan de vraag komt of de relatie wel met mutuele toestemming kan gebeuren, zullen de verzorgers zich naar gelang de situatie zich moeten mengen. Hoe dan ook mag je er van gerust zijn dat ook mensen op oudere leeftijd nog altijd seksueel actief kunnen zijn. Volgens een recent onderzoek in 2020 is dit zelfs vaker van toepassing dan vroeger. Ook hier moet het zorgcentrum zich de vraag stellen of ze tussen beide moeten komen. Niet dat er iets mis is met liefde tussen twee oudere personen en de fysieke uiting hiervan. Er moet enkel rekening gehouden worden met de lichamelijke gezondheid van beide partijen en of ze dergelijke avontuurtjes nog wel aankunnen zonder complicaties te veroorzaken. Het is een ethisch vraagstuk met verschillende antwoorden. Wat vinden jullie hiervan?

Terwijl Rubira steeds zeer heldere conversaties kan voeren, begint ze meer en meer symptomen van dementie te vertonen. Ze kan haar amper vorige gesrekken nog herinneren en ook heeft ze de grootste moeite om haar eigen kinderen en kleinkinderen te herinneren. Een pakkende situatie want juist omdat ze nog zo helder van geest is, beseft ze zich maar al te goed wat er aan het gebeuren is. Daarbij versterkt het geheugenverlies haar gevoel van eenzaamheid omdat ze zich vaak zelfs niet herinnerd of ze onlangs nog bezoek heeft gehad. Dementie komt voor bij ongeveer 8 procent van mensen ouder dan 65 jaar en ongeveer 20 procent bij zij die ouder zijn dan 80 jaar. Hoewel leeftijd natuurlijk de voornamelijkste oorzaak hiervan is zijn er ook andere zoals zich zorgen maken, infectie, ziekte, medicijngebruik, vitamine- of vochtgebrek of het te weinig ervaren van prikkels. Daarbij komt dementie soms ook al voor op jonge leeftijd. Je bent dus nooit te jong om je al eens te laten testen.

Doe hier de geheugentest.

Marta's grootste wens blijkt terug naar huis te gaan. Zo probeert ze regelmatig te ontsnappen of vraagt ze aan andere om haar buiten te laten. Dit terug naar huis willen gaan komt uit een gevoel van angst voor haar huidige situatie en een drang naar rust in een vertrouwde omgeving. Wanneer bewoners in een rusthuis naar huis verlangen probeer ze dan niet te overhalen dat dit hun nieuwe thuis is maar probeer ze in de plaats daarvan hen gerust en veilig te doen voelen. Ontdek wat hun vrolijk maakt en probeer dat toe te passen op het rusthuis. Bij Marta is er echter het bijkomde probleem dat ze snakt naar haar moeder en het ouderlijke huis. Dit verlangen naar overleden ouders komt vaker voor bij mensen die leiden aan dementie. Ook hier zoekt zij in feite een warm vertrouwd gevoel om haar gerust te stellen. Aan de ene kant wordt hier aangeraden om over de overleden ouders te praten in een positieve zin zoals vragen stellen over zijn of haar favoriete eten, hoe ze eruit zagen of wat ze van hen geleerd hebben. Aan de andere kant is het dan soms weer beter om de aandacht hiervan af te leiden en het onderwerp te veranderen. Een reality check is soms noodzakelijk maar dit word in het algemeen afgeraden omdat dit het rouwproces opnieuw zou kunnen starten welk op oude leeftijd voor gezondheidsproblemen zou kunnen zorgen. Tot slot komen we er op uit dat het Marta is die dief in kwestie is. Echter komt ook hier weer een symptoom van dementie aan het licht wanneer ze zich niet meer kan herinneren deze voorwerpen uit andere hun kamers te halen.

Petronila leek wel de meest wijze van alle bewoners te zijn. Met een heldere geest en goed geheugen wist ze niet enkel nog tal van gedichten uit haar hoofd te citeren, ze kon ook de aandacht van iedereen om haar heen zonder enige moeite afdwingen. Ze had 4 kinderen die haar amper bezochten en dat wist ze maar al te goed. Ze vond het erg maar had zich er ook al lang bij neergelegd. Wanneer ze kwam te overlijden was het duidelijk dat ze een grote impact had op de andere bewoners door haar charisma en haar kennis van gedichten op ieders maat. Hieronder kan je haar gedicht nogmaals lezen vertaald naar het Nederlands:

Ik drink een toost op het leven, wanneer er begrip en liefde is,

geen pijn wordt gevoeld en geen wond pijn doet.

Goed leven nodigt uit tot een bloeiende oude dag,

werk en eerlijkheid geven de mens vreugde en het leven eindigt met de grootste vloeibaarheid.

Zoila wordt vaak samen gezien met Marta. Ze zijn dan ook partners in crime wanneer het aankomt op ontsnappings pogingen. Maar toch lijkt Zoila niet zo zeer tekenen van dementie te vertonen zoals Marta maar is ze eerder op zoek naar een geruststellend gevoel of een bekende warme plek. Ze vindt haar toevlucht dan ook soms in bidden of het praten tegen een standbeeldje van Jezus. Hoewel in Chili en in Zuid-Amerika in het algemeen de bevolking zeer gelovig is, zien we ook in andere landen dat mensen aan het einde van hun leven meer hun toevlucht zoeken in het geloof. Dit komt naruurlijk door de hoop in het leven na de dood, dat ze niet aan het einde zijn maar eerder aan een nieuw begin. Maar soms is het ook omdat ze niemand anders meer hebben om tegen te praten. Ook zo zijn we weer beland bij het centrale thema van deze film.