Bovenop mijn hoofd

Alleen Gaston lijkt het vogeltje te zien en te voelen. Niemand anders let erop. Kinderen praten over zijn trui of over zijn badmuts, maar nooit over het vogeltje. Hoe komt dat denk je?

Plots herinnert Gaston zich de dag waarp het vogeltje er kwam. De juf maakte een gemene opmerking en de hele klas lachtte met hem. Hierdoor voelde hij zich erg verdrietig. Toen hij thuiskwam, was het vogeltje er plots. Hoe komt dat denk je? Weet je nog wat de juf tegen Gaston zei? Hebben andere kinderen ook al eens met jou gelachen? Heb jij ook een speelkammeraadje die je beschermt en altijd bij jou is?

Het vogeltje is een kleine beschermengel voor Gaston. Iemand die er altijd is, waardoor hij zich niet meer alleen voelt of verdrietig. Iemand met wie hij kan lachen en bij wie hij zich veilig voelt. Gelukkig maar dat het een vogeltje is, en geen olifant, bedenkt hij al grappend! Wie zou jij graag als beschermengel aan je zei hebben? Waar zou dit dier zich verschuilen? Op jouw hoofd, in je hand, onder je trui, op je schouder?